Sa araw na ito ating tatalakayin ang alamat ng matsing. Tara at sabay sabay tayong matuto. Sa mayamang kaharian, noong unang panahon, ay may isang prinsesangubod ng ganda. Siya ai si Prinsesa Amapela na ang lahat ay humahanga sataglay na kagandahan.
Ngunit sa likod ng kanyang kagandahan ay napakasamang ugali. Angprinsesa ay ubod ng sungit at suplada. Napakataas ng pagtingin niya sa kanyang sarili.“Ayoko sa mga taong pangit! Palayasin sila sa palasyo!” ang palding sigawnito sa tuwing makakakita ng pangit sa palasyo. Dahil sa prinsesa, ang lahat lamang ng magaganda ang nakakapasok atnakakapagtrabaho sa loob ng palasyo. At ang mga pangit ay itinaboy sa labas upang maging mga alipin at manggagawa.
Sa paglipas ng panahon, dumating ang takdang araw sa pagpili ni PrinsesaAmapela ng mapapangasawa. At naghanda nga ang kaharian.Inimbitahanang maraming maharlikang tao buhat sa ibaaa’t ibang kaharian. Nagsidatingdin ang maraming makikisig na prinsipe, upang ang isa sa sa kanila ay angsiyang mapangasawa ng ng prinsesa.
Di nagtagal, nagsimjula ng mamilii si Prinsesa Amapela ng mapapangasawa. Ang lahat ng prrinsipe ay tumayo sa kanyang harapan at nagbigay-galang.Isa sa mga prinsipe ang nagustuhan ng prinsesa, at ito’y si Prinsipe Algori.
Si Prinsipe Algori ay isang napakasipag na prrinsipe, na animo Adonis nanamumukod tangi sa lahat ng naroroon.Ngunit bago pa man napili niPrinsesa Amapela ang makisig na prinsipe, ay may nakita siya nanapakapangit-pangit na prinsipe na nakatayo sa likuran nito. Hindi napigilan ng prinsesa ang sarili.“Sino ka? Hindi ka nahiya saiyong sarili! Napakapangit mo! Lumayas ka ritoat magbalik ka na sa kwebang pinanggalingan mo!” ang bulyaw nito.
Nabiglaang lahat sa nasal ng prinsesa.“Siya ang aking napili! Si Prinsipe Algori! Siya ang aking mapapangasawa,”ang agad na idinugtong nito sabay turo kay Prinsipe Algori. Masayang lumapit si Prrinsipe Algori sa prinsesa at humalik sa kamay nito.Isa isa ng nag-alisan ang mga nabigong prinsipe, ngunit nanatiling nakatayosa harapan ang pangit na prinsipe.
“Ano pa ang hinihintay mo! Lumayas ka na! Ayaw kitang Makita!” angmuling bulyaw ng prinsesa na tila nandidiri. Malumanay na nagsalita ang prinsipeng pangit, Hindi ako manghihinayangsa isang tulad mo. Kung ano ang ganda ng iyong mukha ay siya namingkapangitan ng iyong ugali,” ang wika nito.Bigla ay nagbago ang anyo ng prinsipeng pangit.
Ito ay nagging isangnapakakisig na lalaki, higit kay Prinsipe Algori.Namangha ang lahat, sapagkat ang pangit na prinsipe ay ang “Diyos pala ngKakisigan.” Bumababa ang isang kumpol ng ulap, at sumakay rito ang “Diyos na Kakisigan,” at tuluyan nang lumisan.
Nanghinayang ang lahat lalo na ang hari at reyna. Ngunit higit sa lahat, nanghnayang nang husto si Prinsesa Amapela bagay na hindi niya pinahalata.Agad na ikinasal ng hari sina Prinsesa Amapela at Prrinssipe Algori. Ngunitmatapos ang kasal, ganun na lamang ang gulat ng lahat.Ngayong mag-aswa na tayo kailangan mong sumama sa aking kaharian,“ang wika ni Prinsipe Algori.“Anong ibig mong sabihin?” ang nagtatakang tanong ng prinsesa.Bigla, nabago aang anyo ni Prinsipe Algori. Ito ay naging kakaibang nilalangng puno ng balahibo ang buong katawan. Nagsigawan at nasindak ang lahat,lalo pa’t bigla na lang nabago ang anyo ni Prinsesa A mapela. Nabalot din itong balahibo sa buong katawan, at nagkaroon pa ng buntot
Hindi makapaniwala ang lahat, subalit huli na,.Dinala na si Prinsesa Amapela sa kagubatan ni Prinsipe Algori, na siya palang “Diyos ng mga hayopsagubat.” At si Prinsesa Amapela ang kauna-unahang matsing sa kagubatan. Ito ang nagging parusa ng kanyang pagiging suplada at mapagmataas. Kaya dapat nating tandaan na hindi natin dapat husgahan ang tao sakanyang panlabas na anyo, dahil ang higit na mahalaga ay ang tunay napagkatao at pag-uugali.