Ang tunggalian ay isa sa mga mahalagang elemento ng isang kuwento. Ito ay ang paghaharap ng mga tauhan sa iba’t ibang uri ng hamon, suliranin, o sigalot na nagbibigay ng kapanapanabik at madudulang tagpo.
Ang tunggalian ay maaaring mangyari sa loob o labas ng isang tauhan, at maaaring may kinalaman sa sarili, sa kapwa, sa lipunan, o sa kalikasan. Ang tunggalian ay humuhubog sa pagkatao ng mga tauhan at nagtutulak sa pag-usad ng mga pangyayari sa kuwento.
Ang artikulong ito ay magbibigay ng ilang halimbawa ng tunggalian sa iba’t ibang uri ng kuwento, at ang kahalagahan nito sa paglikha ng isang makabuluhang akda.
Halimbawa ng Tunggalian sa Kuwento
Tao laban sa Sarili. Ito ay ang tunggalian na nagaganap sa loob ng isang tauhan, kung saan siya ay nakikipaglaban sa kanyang mga damdamin, paniniwala, kaisipan, o konsensya.
Halimbawa nito ay ang kuwentong “Ang Kalupi” ni Benjamin Pascual, kung saan ang pangunahing tauhan na si Ben ay nahati ang loob kung ibabalik ba niya ang perang nakita niya sa kalsada, o gagamitin niya ito para sa kanyang pamilya. Ang tunggalian na ito ay nagpapakita ng moral na dilemma ng tauhan, at ang kanyang pagpili sa pagitan ng tama at mali.
Tao laban sa Tao. Ito ay ang tunggalian na nagaganap sa pagitan ng dalawa o higit pang mga tauhan, kung saan sila ay may magkakaibang layunin, interes, o pananaw.
Halimbawa nito ay ang kuwentong “Ang Matsing at ang Pagong”, kung saan ang dalawang tauhan na si Matsing at Pagong ay nagtalo sa kung sino ang mas mabilis tumakbo. Ang tunggalian na ito ay nagpapakita ng kompetisyon, pagtutuos, o pag-aaway ng mga tauhan, at ang kanyang epekto sa kanilang relasyon.
Tao laban sa Lipunan. Ito ay ang tunggalian na nagaganap sa pagitan ng isang tauhan at ng mga norma, batas, o institusyon ng lipunan, kung saan siya ay nais magbago, lumaban, o tumiwalag sa mga ito.
Halimbawa nito ay ang kuwentong “Noli Me Tangere” ni Jose Rizal, kung saan ang pangunahing tauhan na si Crisostomo Ibarra ay nakipaglaban sa mga prayle, kolonyalismo, at katiwalian sa Pilipinas. Ang tunggalian na ito ay nagpapakita ng paghihimagsik, pagpupunyagi, o pagtutol ng tauhan sa mga mapang-api o mapang-alipin na puwersa ng lipunan.
Tao laban sa Kalikasan. Ito ay ang tunggalian na nagaganap sa pagitan ng isang tauhan at ng mga likas na elemento, kalamidad, o hayop, kung saan siya ay nais makasurvive, makapag-adapt, o makapag-angkin sa mga ito.
Halimbawa nito ay ang kuwentong “Ang Alamat ng Pinya” ni Severino Reyes, kung saan ang pangunahing tauhan na si Pina ay naging pinya dahil sa kanyang katamaran at pagiging makasarili. Ang tunggalian na ito ay nagpapakita ng pagsubok, pagbabago, o pagtanggap ng tauhan sa mga hamon o biyaya ng kalikasan.
Kahalagahan ng Tunggalian sa Kuwento
Ang tunggalian ay mahalaga sa kuwento dahil ito ay:
Nagbibigay ng motibasyon sa mga tauhan upang kumilos, magdesisyon, o magbago.
Nagbibigay ng tensyon sa kuwento upang hikayatin ang mga mambabasa na malaman ang kahihinatnan ng mga pangyayari.
Nagbibigay ng kontraste sa kuwento upang ipakita ang mga pagkakaiba, pagkakatulad, o pagkakaugnay ng mga tauhan, tema, o mensahe.
Nagbibigay ng simbolismo sa kuwento upang maglarawan ng mga ideya, konsepto, o aral na nais ipahayag ng may-akda.
Sa madaling salita, ang tunggalian ay isang mahalagang sangkap sa paglikha ng isang kuwento na may saysay, lalim, at ganda. Ito ay nagpapakita ng mga hamon, suliranin, o sigalot na kinakaharap ng mga tauhan, at ang kanilang mga reaksyon, aksyon, o solusyon sa mga ito. Ang tunggalian ay nagpapayaman sa kuwento, at nagpapalawak sa imahinasyon, kaalaman, at damdamin ng mga mambabasa.