Ang alamat ni Prinsesa Manorah ay isang kuwentong bayan mula sa Thailand na nagpapakita ng pag-ibig, pagtakas, at pagbabalik ng isang kinnaree, isang nilalang na kalahating tao at kalahating ibon. Ito ang buod ng alamat:
Si Prinsesa Manorah ay ang bunso sa pitong anak nina Haring Prathum at Reynang Jantakinnaree, na mga kinnaree na nakatira sa Bundok Grairat. Sila ay may kakayahang lumipad at magpalit ng anyo.
Sa araw ng kabilugan ng buwan, sila ay naglalaro sa lawa ng Himmapan, isang kagubatan na puno ng mga mahiwagang nilalang.
Isang araw, nakita sila ng isang binatang si Prahnbun, na naligaw sa kagubatan. Nabighani siya sa ganda ni Prinsesa Manorah at naisip niyang hulihin ito at ibigay kay Prinsipe Suton, ang kaibigan niya, na naghahanap ng mapapangasawa.
Humingi siya ng tulong sa isang ermitanyong nagmimeditasyon sa tabi ng lawa. Ang ermitanyo ay nagbigay sa kanya ng isang makapangyarihang lubid na kayang hulihin ang isang kinnaree.
Ginamit ni Prahnbun ang lubid at nahuli niya si Prinsesa Manorah habang ito ay naliligo sa lawa. Itinali niya ang pakpak nito upang hindi makalipad.
Natakot at naawa ang mga kapatid ni Prinsesa Manorah, at hindi nila nagawang tulungan siya.
Dinala ni Prahnbun si Prinsesa Manorah sa kanyang kabayo at naglakbay patungo kay Prinsipe Suton.
Sa daan, nakasalubong nila si Prinsipe Suton, na naglalakbay din sa kagubatan. Nang makita niya si Prinsesa Manorah, naakit agad siya sa kanyang kagandahan.
Tinanong niya si Prahnbun kung saan niya nakuha ang prinsesa. Sinabi ni Prahnbun ang kanyang balak na ibigay ito kay Prinsipe Suton bilang regalo.
Ngunit hindi pumayag si Prinsipe Suton na tanggapin ang prinsesa, at sinabi niya na dapat ay ibalik ito sa kanyang kaharian. Hindi sumunod si Prahnbun, at sinabi niya na siya ang may-ari ng prinsesa dahil siya ang nakahuli dito.
Nagkaroon ng away sina Prahnbun at Prinsipe Suton, at naglaban sila sa espada. Sa gitna ng labanan, nakawala si Prinsesa Manorah sa kanyang tali at lumipad siya palayo.
Nakita ito ni Prinsipe Suton, at hinabol niya ito. Hindi na siya nakipaglaban kay Prahnbun, at sumunod siya kay Prinsesa Manorah hanggang sa makarating siya sa Bundok Grairat.
Doon, nakita niya ang kaharian ng mga kinnaree, at nakilala niya ang mga magulang at mga kapatid ni Prinsesa Manorah.
Humingi siya ng paumanhin sa kanila sa ginawa ni Prahnbun, at ipinahayag niya ang kanyang pag-ibig kay Prinsesa Manorah. Tinanggap siya ng mga kinnaree, at pinayagan siyang pakasalan si Prinsesa Manorah.
Nagbalik sila sa kaharian ni Prinsipe Suton, at isinagawa ang kanilang kasal. Namuhay sila ng masaya at matiwasay, at nagkaroon sila ng mga anak na may kakayahang lumipad at magpalit ng anyo.
Ito ang pinagmulan ng mga kinnaree sa Thailand, na hanggang ngayon ay pinaniniwalaan at pinararangalan ng mga tao.
Ito ang alamat ni Prinsesa Manorah, na nagpasalin-salin sa iba’t ibang henerasyon mula noong panahon ng Ayutthaya.
Ito ay nagbigay-inspirasyon kay Haring Rama V ng Thailand, na gumawa ng isang dula na batay sa alamat. Ito ay tinawag niyang “Manorah”, at ito ay isa sa mga klasikong obra ng sining at kultura ng Thailand.