Sa araw na ito ating tatalakayin ang pabula ng palaka at kalabaw. Tara na at sabay sabay tayong matuto.
Pagkatapos ng ilang araw na pag-ulan ay sumikat na ang araw. Maganda na ang panahon. Namasyal ang mga anak ni inang palaka sa tabi ng sapa. Nakita nila ang isang kalabaw na nanginginain ngsariwang damo. Sa tngin ng mumunting palaka ay napakalaking palaka ang kalabaw. Dali-dali silang umuwi at ibinalita sa kanilang ina. Ina nakakita kami ng napakalaking palaka!
Sabay-sabay na sabi ng mga anak na palaka. Totoo? Malaki pa sa akin? Wika ng ina. Ako na ang pinakamalaki sa lahat ng palaka Talaga pong napakalaki, patotoong muli ng mga anak na palaka.Sumama po kayo sa amin nang inyongMakita. Hala, tayo na, wika ng inang palaka.
Hindi ako naniniwala na mayroon pang palaka mahigit ang laki kaysa sa akin.
At sabay-sabay na pumunta ang mag-limang palaka sa tabi ng sapa
Itinuro ng mga anak na palaka ang nakitang kalabaw na patuloy na nanginginain ng damo.
Tingnan ninyo ako, wika ng inang palaka sa mga anak. Huminga siya nang huminga upang palakihin ang kanyang sarili. Sino ngayon ang higit na malaki sa aming dalawa? Malaki po ang aming nakitang palaka,wika ng malilit na palaka. Higit po siyang malaki kaysa sa inyo
Muling huminga nang huminga ang inang palaka upang madagdagan ang kanyang laki. At kanyang muling itinanong ang maliliit na palaka. Malaki na ako ngayon kaysa sa kanya, hindi ba? Hindi po ina, sabay sabay na namanag sagot ng mga anak na palaka
Ang laki po niya kaysa sa inyo. A, hindi! Ako ang pinakamalakaing palaka, tingnan ninyo ako. Wika ng inang palaka at ubos –lakas siyang huminga nang huminga.
Bog! Narinig na putok ng mga anak ng palaka. At nakita nilang pumutok ang tyan ng mahal nilang ina
Kaawa-awa naman si inang palaka. Wika ng mga anak na palaka. Ayaw niyang mahigitan ng iba kayasiya nagdusa.
Mensahe: ang pagyayabang ay dapat na iwasan nang di mapagtawanan o mapasubo sa kapahamakan.
.